RSS Feed
Twitter
ေလာကတြင္အဖိုးအတန္ဆံုးနွင့္အလကားရေသာအရာသည္အခ်ိန္ပဲျဖစ္ပါသည္...
အလားရထားေသာအခ်ိန္ကိုအလဟသမျဖုန္းတီးပါနွင့္..
.ေရွးလူျကီးမ်ားေျပာခဲ့ေသာစကားျဖစ္ပါသည္...အခ်ိန္ဆိုတဲ့အတိုင္းအတာ
တခုအတြင္းမွာ ဘာမဆိုလုပ္၍ျဖစ္နိုင္၏....ေျပာင္းလဲမႈအားလံုးတို့ရဲ့အစဟာအခ်ိန္ပင္ျဖစ္၏...
သက္တမ္းတိုေတာင္းလွေသာကြ်န္ေတာ္တို့၏ဘဝတြင္လုပ္စရာေတြကမ်ားေန၍အခ်ိန္ကနည္းပါးလြန္း
လွသည္...ထိုနည္းပါးလြန္းေသာအခ်ိန္မ်ားကိုပင္ မိသသားစုအတြက္လည္းေပးခ်င္၏...မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းမ်ား
အတြက္လည္းေပးခ်င္၏....မိမိလုပ္စရာရွိေသာလုပ္ခ်င္ေသာ
အလုပ္မ်ားကိုလည္းမေသခင္လုပ္ခ်င္ေသး၏...
ေမးခြန္းထုတ္ရလွ်င္ကြ်န္ေတာ္တို့သည္မိမိ၏အိမ္မက္မ်ားကိုဘယ္နွစ္ခုမ်ားအေကာင္ထည္ေဖၚခဲ့ျပီးပါသလဲ?
ဆႏၵနွင့္လက္ေတြ့တထပ္ထဲက်ရန္မွာလြယ္ကူေသာအလုပ္မဟုပ္ပါ...တစ္ခ်ို့ေသာသူမ်ား
အေျကာင္းကိုေဆာင္းပါးမ်ားတြင္ဖတ္ဘူးသည္...မိမိလုပ္ခ်င္သည္မ်ားကို မွတ္တမ္းတင္ထားျပီးဘဝတေလ်ွာက္လံုးစိုက္စိုက္မတ္မတ္
လုပ္ေဆာင္နိုင္ခဲ့ျပီးေအာင္ျမင္မႈရခဲ့၏....အားက်ဖို့ေကာင္းပါသည္...အခ်ို့ေသာသူမ်ားသည္ဘဝကိုေရာင့္
ရဲတင္းတိမ္နိုင္ျကသည္...ကြ်န္ေတာ့္မိတ္ေဆြတေယာက္ဆိုလွ်င္ ကင္မရာတလံုးျဖင့္ပန္းပြင့္ကေလးမ်ားလိပ္ျပာ
ကေလးမ်ားကိုဓါတ္ပံုလိုက္ရိုက္ျပီးဘဝကိုေက်နပ္စြာျဖတ္သန္းေနသည္ကိုေတြ့ဘူးသည္.....
ဒါေျကာင့္အဖိုးတန္ေသာအခ်ိန္၊ အစားျပန္၍မရနိုင္ေသာအခ်ိန္ကို တန္ဖိုးရွိစြာအသံုးခ်ျကပါ.....
အခ်ိန္နွင့္ပါတ္သက္၍ စိတ္ဝင္စားစရာပံုျပင္တစ္ပုဒ္ကိုဖတ္ရ၏....ဖတ္ျပီးတဲ့ေနာက္ျပန္လည္ေဝငွခ်င္
လာ၏....ပံုျပင္ေလးကေတာ့.....
တခါကသကၠသိုလ္တခုမွာ စီးပြားေရးေလ့လာေနေသာေက်ာင္းသားမ်ားကို ကြ်မ္းက်င္
သူတဦးကအခ်ိန္က္ိုစီမံခန့္ခြဲမႈႏွင့္ပါတ္သက္၍သင္ျကားပို့ခ်ေန၏....ဆရာကေက်ာင္းသားမ်ားမေမ့ရေအာင္ဥပ
မာျပ၍ရွင္းျပ၏...ဆရာသည္ေရဖန္ခ်ိုင့္တခုယူလာျပီးစားပြဲေပၚတြင္ခ်သည္...ထို့ေနာက္လက္သီးဆုပ္အရြယ္ခန့္
ေက်ာက္တံုးမ်ားကိုစနစ္တက်စီ၍ဖန္ခ်ိုင့္ထဲထည့္သည္....ေက်ာင္းသားမ်ားကဘာလုပ္မွန္းမသိ၍ျငိမ္ျပီးျကည့္
ေန၏....ဖန္ခ်ိုင့္ထဲတြင္ေက်ာက္တံုးမ်ားထည့္၍မရေတာ့ေလာက္ေအာင္ျပည့္သြားေသာအခါ ဆရာကေက်ာင္းသားမ်ားကိုေမးလိုက္သည္"ဖန္ခ်ိုင့္ထဲမွာျပည့္သြားျပီလား" ေက်ာင္းသားမ်ားက "ဟုတ္ကဲ့ ျပည့္ပါျပီ" ဟုတညီတညာထဲေျဖျကသည္....ဆရာက "ဟုတ္ရဲ့လား" ဟုျပန္ေမးျပီးေက်ာက္စရစ္တံုးငယ္မ်ားထည့္ထားေသာအိပ္တအိပ္ကိုဆြဲထုပ္လာသည္...
ထို့ေနာက္ေက်ာက္တံုးျကီးမ်ားျကားလပ္ေနေသာေနရာမ်ားျကားထဲတြင္ေက်ာက္စ
ရစ္ခဲငယ္မ်ားကိုေလာင္းခ်သည္...ထိုလစ္ဟာေနေသာေနရာမ်ားတြင္ေက်ာက္စရစ္ခဲငယ္မ်ား
ျဖင့္ျပည့္သြားျပန္သည္...ထို့ေနာက္ဖန္ခ်ိုင့္ျပည့္ျပီလားဟုေက်ာင္းသားမ်ားကိုေမးလိုက္ရာ
ေက်ာင္းသားတဦးကမဝန့္မရဲျဖင့္“အင္းမဟုတ္နိုင္ေသးဘူး”ဟုျပန္ေျဖသည္.....
“ေကာင္းျပီ”ဟုဆရာကေျပာလိုက္ျပီး သဲအိပ္တစ္အိပ္ဆြဲထုတ္လာျပန္သည္...ေက်ာက္ခဲငယ္မ်ားျဖင့္ျပည့္လြတ္ေနေသာ
ေနရာမ်ားျကားသို့သဲမွုန္မ်ားကိုထပ္၍ျဖည့္ျပန္သည္...ျကားရွိ
လစ္ဟာေနေသာေနရာမ်ားတြင္သဲမႈန္မ်ားထပ္၍ထပ္၍ဝင္သြားျပန္သည္...ဆရာက
ထပ္ေမးျပန္သည္“ဖန္ခ်ိင့္ျပည့္ျပီလား”ေက်ာင္းသားမ်ားက “မျပည့္ေသးပါဘူး” ဟုေျပာသည္...ဆရာကေျပာေျပာဆိုဆိုေရတစ္ဖန္ခ်ိုင့္
ဆြဲထုတ္လာ၍ထိုေက်ာက္ခဲမ်ားျကားသို့ေလာင္းခ်လိုက္ျပန္သည္...ေရမ်ားဖန္ခ်ိုင့္နႈတ္ခမ္းနားအထိျပည့္လ်ွံသြား
ေလသည္...ထိုအခါမွဆရာကေက်ာင္းသားမ်ားကိုျကည့္လိုက္ရင္းေမးေလ၏“ဒီသင္ခန္းစာကမင္းတို့ဘာေလ့
လာရသလဲ”ေက်ာင္းသားတစ္ဦးကလက္ေထာင္ျပရင္း“ဆရာေျပာခ်င္တဲ့အခ်က္ကက်ြန္ေတာ္တို့အခ်ိန္ဇယား
ထဲမွာဘယ္ေလာက္ပဲမအားတဲ့ျကားထဲက ေသေသခ်ာခ်ာရွာရင္အခ်ိန္ေတြထပ္ရနိုင္တယ္ က်ြန္ေတာ္တို့အခ်ိန္ေတြထပ္ဖန္တီးနုိင္တယ္ဆိုတဲ့အခ်က္ပဲမဟုတ္လားဆရာ” “မဟုတ္ေသးဘူး”ဟုဆရာကေျဖသည္....ဒီအခုသင္ခန္းစာမွာေပးခ်င္တဲ့အခ်က္က အျကီးဆံုးေက်ာက္တံုးေတြကိုအရင္မထည့္ဘူးဆိုရင္က်ြန္ေတာ္တို့ဒီေလာက္မ်ား
မ်ားထပ္ထပ္ထည့္လို့မရနိုင္ဘူးဆိုတဲ့အခ်က္ပဲဲ...ကြ်န္ေတာ္တို့အေသးအဖြဲေတြနဲ့အလုပ္ရႈပ္ေနလို့မရဘူး...
ကြ်န္ေတာ္တို့ဘဝမွာအေရးျကီးတဲ့ေက်ာက္တံုးေတြကဘာေတြလည္း”......
ကြ်န္ေတာ္တို့ခေလးေတြလား...ကြ်န္ေတာ္တို့အခ်စ္ရဆံုးအိမ္သူလား....ပညာေရးအိမ္မက္
အဖိုးတန္တဲ့မိမိရဲ့အေရး...လႈပ္ရွားမႈ...က်မ္းမာေရး....မိမိဝါသနာပါရာကိုလုပ္ေနရမႈ....အျခားသူေတြအတြက္
ပရဟိတစသည္ျဖင့္ရိွမယ္...အားလံုးသတိ႔ျကဖို့ကအေရးျကီးတဲ့ေက်ာက္တံုးေတြအရင္ထည့္ရမယ္...မထည့္ရင္
ကြ်န္ေတာ္တို့ဘာမွထပ္ထည့္လို့မရနိုင္ေတာ့ဘူး...ကြ်န္ေတာ္တို့ဘဝတိုတိုမွာအခ်ိန္ကိုဘယ္လိုမွအကိ်ုးရွိရွိလုပ္
နုိင္ေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး...ဒါေျကာင့္ကိုယ့္ကို ကိုေမးခြန္းျပန္ထုတ္ပါ...
{အားလံုးတစ္ဦးခ်င္းဆီရဲ့ဘဝမွာအေရးျကီးတဲ့ေက်ာက္တံုးေတြကဘာေတြလဲ}
အခ်ိန္ကိုတန္ဖိုးရွိစြာအသံုးခ်နိုင္ျကပါေစ
(ရာမညသားေလး-malaysia)
